Iskierki to idee pojawiające się w headspace, które trzeba opatulić aby coś było z nich dalej.
Dzieci mają dużo iskierek, co powoduje ich chęć eksploracji, a objawia się w ich kwestionowaniu niezmiennej natury rzeczywistości.
“Exploration seems to be a major driving force during early childhood – even outweighing the importance of immediate rewards,” - Dr. Vladimir Sloutsky
Metoda naukowa w swojej istocie opiera się na 'naiwności' dziecka. Dziecko mając wielki zasób 'iskierek' - pojawiających się z znikąd nielogicznych idei - porusza się szybko do przodu, wprowadzając je w życie i weryfikując czy sprawdzają się w rzeczywistości. Tak samo metoda naukowa, gdzie każda hipoteza ma prawo do bycia sprawdzoną, pomimo swojej niedorzeczności.
Jest to wytłumaczenie dlaczego wybitnie inteligentne dzieci nie osiągają swoich wyników z dzieciństwa już później - mózg w obliczu dużego zbudowanego modelu uczy się nie przesadzać z nowymi pomysłami, aby ograniczyć ryzyko jego zburzenia. Jest to klasyczny przypadek kompromisu "pamięć przeciwko szybkości". Pamięć jest cenniejsza dla przetrwania, ponieważ odtworzenie schematu zachowania z pamięci jest procesem nieporównywalnie krótszym niż szukanie rozwiązania na konkretny problem od podstaw.
Życie to taka ścianka wspinaczkowa. Im wyżej się wspinasz bez ubezpieczenia, tym więcej ryzykujesz. Kiedy wiesz, że nikt cię nie ubezpiecza, nie zaryzykujesz pójścia wyżej. Duże ryzyko - długie studia czy zmiana branży to rzeczy bardzo ryzykowne. Nigdy nie wiadomo co wypadnie po drodze. I wtedy właśnie, kiedy jesteś bez ubezpieczenia, ważne, aby na dole byli rodzice czy bliscy, którzy w razie czego cię złapią.
Stąd, dziecko będąc opatulone, ubezpieczane przez rodziców, nie musi martwić się o stałość modelu który pozwolił by mu przetrwać w obliczu zagrożenia, może za to skupić się na szybkim poznawaniu świata.
Bądźmy jak dzieci